Kultura Współczesna – e-wydanie – 1/2011

POPRZEDNIE NUMERY CZASOPISMA DOSTĘPNE W SEKCJI "NUMERY ARCHIWALNE"

Kwartalnik Kultura Współczesna. Teorie. Interpretacje. Praktyka wydawany jest nieprzerwanie od 1993 roku – najpierw przez Instytut Kultury, a od 2003 roku przez Narodowe Centrum Kultury. Pismo jest forum Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, które sprawuje pieczę nad jego zawartością. Zachowując status kwartalnika naukowego, periodyk wpisuje się w najbardziej aktualne debaty poświęcone kulturze, naukom o kulturze, jak również zjawiskom około kulturowym. Jest otwarty na inne środowiska opiniotwórcze w kraju i za granicą, pragnie być płaszczyzną wymiany myśli i dyskusji wykraczających poza Akademię. Na poszczególne numery kwartalnika składają się artykuły o charakterze teoretycznym i metodologicznym, omawiające współczesne problemy kultury kontekstach historiozoficznych, socjologicznych i praktycznych. Opracowanie koncepcji merytorycznej kolejnych numerów i ich redakcja naukowa powierzane są naukowcom reprezentującym różne środowiska akademickie, z różnych punktów widzenia analizującym problemy kultury współczesnej.  Radę naukową pisma tworzą profesorowie: Stefan Bednarek, Erika Fischer-Lichte, Knut Andreas Grimstad, Bohdan Jung, Ralf Konersmann, Ewa Kosowska, Ewa Rewers, Paweł Rodak i Anna Wieczorkiewicz.  Redaktorem naczelnym Kultury Współczesnej jest od roku 2006 profesor Andrzej Gwóźdź z Uniwersytetu Śląskiego.

Ukazał się pierwszy w tym roku numer „Kultury Współczesnej” – Przemyśleć przyrodę (1/2011). Jak pisze autorka koncepcji numeru, prof. Maria Popczyk: „Tom ma służyć przemyśleniu relacji człowieka do przyrody w kontekście badań podejmowanych obecnie w wielu dziedzinach i w dużej mierze powiązanych z praktyką artystyczną. Prezentowane spektrum możliwych interpretacji nie dostarcza konkluzji dającej satysfakcjonujący obraz całości, raczej pokazuje wielowymiarowy i niejednorodny projekt przyrody kulturowo zwielokrotnionej; pozwala to na szerszą dyskusję nad uzależnieniem człowieka od przyrody (ciągle wzmacnianym przez technologię). Z jednej strony przyroda jawi się nie tylko jako wytwór człowieka dysponującego nowymi technologiami, ale również jako twór powoływany do życia przez działania społeczne. Z drugiej strony jednak nadal aktualne i wymagające rozpatrzenia pozostaje stare odróżnienie przyrody, przedmiotu manipulacji, od natury, siły działającej niezależnie od ludzkiej woli. Wszystkie podejmowanie w tomie wątki odsłaniają kulturowe uwikłanie człowieka w sprawy przyrody, którą sam jest i którą zmienia. Badanie przyrody okazuje się badaniem nas samych”.